Groen siliciumcarbide en zwart siliciumcarbide: grote verschillen die verder gaan dan kleur
Op het enorme gebied van industriële materialen,groen siliciumcarbideEnzwart siliciumcarbide worden vaak samen genoemd. Beide zijn belangrijke schuurmiddelen die worden geproduceerd door smelten bij hoge temperaturen in weerstandsovens met grondstoffen zoals kwartszand en petroleumcokes, maar hun verschillen zijn veel groter dan de kleurverschillen aan het oppervlak. Van de subtiele verschillen in grondstoffen tot de verschillen in prestatiekenmerken en de enorme verschillen in toepassingsscenario's, deze verschillen hebben gezamenlijk de unieke rol van de twee in de industriële sector gevormd.
1 Het verschil in zuiverheid van de grondstof en de kristalstructuur bepaalt de verschillende eigenschappen van de twee.
Groen siliciumcarbidewordt gemaakt van petroleumcokes en kwartszand als hoofdbestanddelen, en zout wordt toegevoegd voor de raffinage. Door dit proces wordt het gehalte aan onzuiverheden zoveel mogelijk beperkt en is het kristal een regelmatig hexagonaal systeem met scherpe randen en hoeken. De grondstofverwerking van zwart siliciumcarbide is relatief eenvoudig en er wordt geen zout toegevoegd. De onzuiverheden zoals ijzer en silicium die in de grondstoffen achterblijven, maken de kristaldeeltjes onregelmatig van vorm en afgerond en stomp aan de randen en hoeken.
2 Verschillen in grondstoffen en structuren leiden tot verschillende fysieke eigenschappen van de twee.
Qua hardheid is de Mohs-hardheid vangroen siliciumcarbideis ongeveer 9,5, na diamant, en kan materialen met een hoge hardheid verwerken; zwart siliciumcarbide heeft een hardheid van ongeveer 9,0, met een iets lagere hardheid. Qua dichtheid heeft groen siliciumcarbide een dichtheid van 3,20-3,25 g/cm³, met een dichte structuur; zwart siliciumcarbide heeft een dichtheid van 3,10-3,15 g/cm³, relatief los. Qua prestaties heeft groen siliciumcarbide een hoge zuiverheid, goede thermische geleidbaarheid, goede elektrische geleidbaarheid en hoge temperatuurbestendigheid, maar het is bros en breekt gemakkelijk in nieuwe randen; zwart siliciumcarbide heeft een iets zwakkere thermische geleidbaarheid en elektrische geleidbaarheid, lage brosheid en een sterkere deeltjesimpactbestendigheid.
3 Prestatieverschillen bepalen de toepassingsfocus van de twee.
Groen siliciumcarbide heefthoge hardheiden scherpe deeltjes, en is goed in het verwerken van materialen met een hoge hardheid en lage taaiheid: op niet-metalen gebied kan het worden gebruikt voor het slijpen van glas, het snijden van keramiek, halfgeleider silicium wafers en het polijsten van saffier; in de metaalbewerking heeft het uitstekende, zeer nauwkeurige verwerkingsprestaties voor materialen zoals hardmetaal en gehard staal, en wordt het veel gebruikt in producten zoals slijpschijven en snijschijven. Zwart siliciumcarbide verwerkt voornamelijk materialen met een lage hardheid en hoge taaiheid en is geschikt voor de verwerking van non-ferrometalen en vuurvaste materialen zoals gietijzer, koper en aluminium. In ruwe toepassingen zoals het ontbramen van gietstukken en het verwijderen van roest op staal, is het een veelvoorkomende keuze geworden in de industrie vanwege de hoge kosteneffectiviteit.
Hoewel groen siliciumcarbide enzwart siliciumcarbideHoewel ze tot het siliciumcarbide-materiaalsysteem behoren, verschillen hun fysische en chemische eigenschappen en toepassingskenmerken aanzienlijk. Dankzij de voortdurende innovatie in materiaalkunde en verwerkingstechnologie zullen groen en zwart siliciumcarbide naar verwachting een bredere toepassing bereiken in hightechsectoren zoals halfgeleiderproductie, precisieslijpen en nieuwe energiebronnen, en daarmee een belangrijke materiële ondersteuning bieden voor de hoogwaardige ontwikkeling van de moderne industrie.